4b Ontwerp Huis­ves­tings­ver­or­dening 14-02-2019

Om een sociaal-medische urgentie verklaring te krijgen, moet er echt iets heel ellendigs aan de hand zijn. In de Informatienota van het College, waarvoor dank, staat dit duidelijk uitgelegd. Het moet gaan om levensgevaar voor minimaal een van de leden van het huishouden, denk bijvoorbeeld aan mishandelingssituaties en gezinnen die met kinderen op straat zijn komen te staan. Of om situaties van volledige ontwrichting, zoals bijvoorbeeld bij vechtscheidingen of bij mensen met een zodanig medisch probleem dat ze zichzelf niet meer kunnen redden in hun huidige woning. Kortom mensen die op een dieptepunt van hun leven terecht zijn gekomen, die vaak alles kwijt zijn en, zo staat ook in de verordening, alleen het minimum aan huisvestiging krijgen op die urgentieverklaring. Tot nu hadden deze mensen voorrang op iedereen, wat niet meer dan logisch is naar de mening van onze fractie. In de voorliggende verordening worden deze urgenten gelijk getrokken met mensen die vanwege geplande sloop en herbouw van wijken een andere woning nodig hebben. Waarom? Omdat het anders wat langer kan duren om die bouwprojecten te realiseren. Met deze voorliggende verordening zouden we er voor kiezen om economisch belang van projectontwikkelaars te prevaleren boven het belang van mensen die op een dieptepunt in hun leven terecht gekomen zijn. Dat kan toch niet echt de bedoeling zijn? Vorige week hebben we gehoord dat het wettelijk toegestaan is om als Pijnacker-Nootdorp af te wijken van deze regionale afspraak. In de informatienota wordt door het College meegegeven dat hier ook regionale afstemming voor nodig is, omdat anders praktische problemen ontstaan. Dat snap ik en daarom roep ik het College op met de andere Gemeentes af te stemmen dat de urgentievolgorde blijft zoals die was. En om de huisvestigingsverordening zolang aan te houden, zodat we een verordening krijgen waar we achter kunnen staan.